blaguer
Etimolodjeye
candjîBodje « blague », avou l’ cawete di codjowaedje « -er » des viebes.
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /bla.ˈɡe/ /bla.ˈɡɛ/ /bla.ˈɡiː/ (minme prononçaedje cåzu pattavå)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /bla.ˈɡe/
- Ricepeures : bla·guer
Viebe
candjîblaguer
Djin et tins | Codjowa |
---|---|
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) | blague |
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) | blaguez |
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) | blagans |
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) | blagnut |
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) | blagrè |
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) | blaguéve |
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) | blague |
pårt. erirece (dj’ a, vos av) | blagué |
Ôtes codjowaedjes | come blaguer |
- (v. sins coplemint) dire des riyotreyes.
- (v. sins coplemint) emantchî ene riyante sacwè conte ene sakî.
- (v. sins coplemint) djåzer bråmint.
- (v. sins coplemint) sayî di bén s' fé vey d' ene sakî tot s' escuzant, tot lyi frotant l' mantche.
- (v. sins coplemint) nén dire li vraiy, si mostrer mî k' on n' l' est vormint.
- Nel schoûtez nén, savoz, i blague. — Motî Forir (fråze rifondowe).
- (v. å coplemint nén direk eployî avou li dvancete « so ») & (viebe å coplemint) dire des mintreyes sol conte d' ene sakî.
- Blaguer sol conte des djins. — Motî Haust (fråze rifondowe).
- (viebe å coplemint) rire so ene sacwè.
- Ni vént i nén blaguer m' laide tiesse,
Mes ouys, mi vinte, mes pîs, mes mwins,
Lu k' a moens l' cogne d' ene djin k' ene biesse !
Bén vla on råle, edon surmint ! — Jean Bury, Joyeux rèspleus (1899), "Bin v’la st-on râre èdon surmint" (fråze rifondowe).
- Ni vént i nén blaguer m' laide tiesse,
Parintaedje
candjîSinonimeye
candjîsayî di bén s' fé vey d' ene sakî tot s' escuzant, tot lyi frotant l' mantche
dire des mintreyes sol conte d' ene sakî
Ortografeyes
candjîRatournaedjes
candjîdire des riyotreyes
- Francès : plaisanter (fr), blaguer (fr)
sayî di bén s' fé vey d' ene sakî tot s' escuzant, tot lyi frotant l' mantche