bråcler
Etimolodjeye
candjîTayon-bodje vî hôt almand « brâschen » (« criyî »), avou l’ cawete di codjowaedje « -ler » des viebes.
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /bʀɑːk.ˈle/ /bʀɔːk.ˈle/ /bʀɒːk.ˈle/ (betchfessî å)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /bʀɔːk.ˈle/
- Ricepeures : bråc·ler
Viebe
candjîDjin et tins | Codjowa |
---|---|
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) | bråkele |
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) | bråclez |
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) | bråclans |
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) | bråkelnut |
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) | bråkelrè |
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) | bråcléve |
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) | bråkele |
pårt. erirece (dj’ a, vos av) | bråclé |
Ôtes codjowaedjes | come shofler |
bråcler
- (v. sins coplemint) endè voleur dire pus ki çou k' est l' vraiye.
- Avou l' minme, côp seur, çoula n' manke eco måy
Sins bråcler, dji n' cnoxhe nou måva tour k' ele åye
— Édouard Remouchamps, Bultén del Societé d' Lidje, Bulletin de 1858, « Li savtî », 77-143 (fråze rifondowe). - Après s' aveur assuré ki l' båshele ni bråcléve nén, li comissaire prometa do mete radmint l' afwaire å clair. — Joseph Vrindts, « Li pope d'Anvers » (1896), p.34 (fråze rifondowe).
- Dji n’ bråkele nén, dai mi ! — Camille Gaspard, ”Dju n’ brâkèle nin” (fråze rifondowe).
- Avou l' minme, côp seur, çoula n' manke eco måy
- (viebe å coplemint) fé les cwanses {{?}.
- L’ ome dimefiyant ni croet måy ki l’ mitan di çou k’ on lyi dit, et s’ bråkele t i todi l’ dobe di çou k’ end est. — Arthur Xhignesse, « Bwègnes mèssèdjes » (1905), p.7 (fråze rifondowe).
Parintaedje
candjîSipårdaedje do mot
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
Li mot n’ est nén dins : C8