Etimolodjeye

candjî

Calcaedje do francès « blague » (minme sinse) (po n' nén eployî li mot ordinaire «coye», ki l' pindant francès « couille » est måhonteus.

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
blague blagues

blague femrin

  1. (radoûcixhanmint) istwere po fé rire.
    • Dji conte ene blague, et vla l' roubiesse,
      Kel dit a s' feme ! « Madame, dj' ô bén,
      Ki vs avoz on gros clå sol f... djambe ». Jean Bury, Joyeux rèspleus (1899), "Bin v’la st-on râre èdon surmint" (fråze rifondowe).
    • Nos dnans preferince, so les clapantès blagues da Matî Lansberg, al fleur barometrike ki n' si trompe måy. Joseph Kinable (fråze rifondowe).
  2. saetch å toubak.

Sinonimeye

candjî

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

candjî
mot po rire  Loukîz a : fåve
  •   Francès : blague (fr)

Prononçaedje

candjî
  • AFE : /blaɡ/; /blaːɡ/ (Walonreye, bén veyou); /blaːk/ (Walonreye, må veyou)

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
blague blagues

blague femrin

  1. (mot po rire) blague (mot scrît e francès come e walon, mins prononcî diferinnmint) fåve, kénte, crake, couyonåde.
    • J'en ai eu une, de blague !
      Dj' end a yeu ene, di kénte; … di coye.
  2. (saetch å toubak) blague, dôze, vexheye

Parintaedje

candjî

blaguer