djeter
Etimolodjeye
candjîTayon-bodje latén « iactare » (minme sinse).
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /d͡ʒɛte/ /d͡ʒɛtɛ/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /d͡ʒɛte/
Viebe
candjîDjin et tins | Codjowa |
---|---|
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) | djete |
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) | djetez |
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) | djetans |
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) | djetnut |
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) | djetrè |
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) | djetéve |
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) | djete |
pårt. erirece (dj’ a, vos av) | djeté |
Ôtes codjowaedjes | sipepieus tåvlea |
djeter
- (viebe å coplemint) fé aler å lon, raddimint.
- I n' lyi fåt nén djeter l' pire.
- (viebe å coplemint) si dislaxhî d' ene sacwè k' on n' vout pus tot l' hinant.
- Tot djonne, i fourit djeté sol pavêye come on tchén,
Åyant racrexhou l’ tchedje des cis ki n’ polént hope. — Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.45, “Agnuss” (fråze rifondowe). - Cwand il a les goûmes, li tchvå djete do nez — Motlî Gaziaux so les biesses di cinse, p. 28 (fråze rifondowe et rarindjeye).
- Tot djonne, i fourit djeté sol pavêye come on tchén,
- (v. sins coplemint) crexhe, tot djåzant d' ene grinne semêye.
- Waite les poes d' Rome sont ki djetèt.
- (viebe å coplemint) fé rexhe l' ansene di (on ståve, des metowès biesses).
- Ass dedja djeté li ståve des veas ?
- (v. å nén dit coplemint) netyî les biesses, e-n on ståve, tos les djoûs.
- Ass dedja stî djeter ?
- Dinltins, on n' djetéve les djonnès biesses ki tos les shijh moes. — Motlî d’ Cele-dilé-Dinant, p. 65 (fråze rifondowe).
Ratourneures
candjîParintaedje
candjîSinonimeye
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
Li mot n’ est nén dins : R13
Ratournaedjes
candjîsi dislaxhî d' ene sacwè k' on n' vout pus
- Francès : jeter (fr), se débarasser (fr)