djeton
Etimolodjeye 1
candjîBodje « djete » avou l’ cawete « -on ».
Prononçaedje
candjî- AFE :
- prononçaedje zero-cnoxheu : /d͡ʒɛ.ˈtɔ̃/ (minme prononçaedje pattavå)
- Ricepeures : dje·ton
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
djeton | djetons |
djeton omrin
- (botanike) coxhe ki djete tchaeke anêye a èn åbe.
- La k' di m' mame dj' esteu co l' cint-meyes,
C' est dlé vos ki l' djeton di m' veye
Si drovia tot vs loucant passer
— Louis Lagauche, "L' inmant", Li tchanson del Mouze, (1947), p. 101 (fråze rifondowe).
- La k' di m' mame dj' esteu co l' cint-meyes,
- pitite coxhe ki rcrexhe a l' axhele d' ene ôte, et k' i fåt côper (toubak, vegne); on dit « djetoner ».
- (mot d’ zolodjeye) oû edjermoné ki s' agritche al matrice des biesses ås tetes.
- (belès-letes) fi, feye, efant.
- Sins piède corèdje, li neûr mouton
Racovia l' leûp d' ine pê d' mouton,
A l' infåme dina des djètons,
Al djaloz’rèye dès-éles d' airtchîtche. — Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), "Les deus sèmeus", p.24-25.
- Sins piède corèdje, li neûr mouton
-
djetons d' toubak
-
djetons d' vegne
Parintaedje
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
Li mot n’ est nén dins : R13