vier

Walon (Rifondou)Candjî

Tayon-bodje latén « vermis » (avou on diftongaedje) (minme sinse).

AFE :
- diferins prononçaedjes : /vjɛʀ/ /vjɛːʀ/ /vjæːʀ/ /vjaːʀ/ /vɛːʀ/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /vjɛʀ/
Ricepeures : nén rcepåve

singulî	pluriyal
vier	viers

vier omrin

(no d’ biesse) pitite longowe biesse sins pates ni tiesse, ni cronzoxheas, k' avance tot s' hertchant, et ki vike dins tere.
sifwaite biesse ki formagne les djins et les grossès biesses (dins les boyeas u dins les tchenås a l'air.
djonne d' inseke ki va divni ene moxhe u èn ôte inseke.

plonkî come ene poye dissu on vier (so åk, so kéconk)
1. magnî golafmint ene sacwè.
2. ataker waeraxhmint ene sakî.
nén piké des viers ene miete crås, tot djåzant d' on cåzaedje. Franwal: ahåyant po: F. vert, grivois, à la limite de la bienséance bienséance.

F. ver de terre, lombric. F. ver parasite. F. larve.

Bodje « viè » avou on ristitchî R å coron..

**Alofômes**
viè	vier

vier (nén candjåve)

alofôme di «viè», divant èn adviebe å mierpî (ci, cial, la, mins nén vola) u des pronos d' djin tonike å mierpî (d' ene sillabe), metou tot seu (mi, ti, twè, lu, leye, nos, vos, zels, zeles, mins nén nozôtes, vozôtes, mi-minme…).
- Dj' a-st oyou on brut vinant did vier la.
- Il aprotchive vier mi.

vier (nén candjåve)