Etimolodjeye

candjî

Aplacaedje tîxhon : «vier» + «molou» (molou des viers).

Prononçaedje

candjî

Addjectif

candjî
singulî pluriyal
omrin viermolou viermolous
femrin padrî viermolowe viermolowes
femrin padvant viermolowe viermolowès

viermolou omrin (come addjectif djondrece, metou padvant u padrî l’ no)

  1. ataké des viers, tot djåzant d' on bwès.
    • Li molén a filer d' moman est tot viermolou.
    • Li leddimwin, asgligneye so l' banc viermolou do rampårt, Lene a dmandé a l' Aviedje di l' aidî a sopoirter ses poennes — Efiv, Les Cayés walons, l° 5, (1937) (fråze rifondowe).
  2. (pus stroetmint) tot djåzant di tchå.
    • Adon, sol boird di kéke rivadje
      On saetchrè t’ cadåve viermolou, Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.112, “Li Vîx Batai” (fråze rifondowe).
  3. (imådjreçmint) pouri (morålmint).
    • Si coir tot nou lzî fwait conoxhe
      k' il ont l' cour pierdou ådla
      et deur et vude et viermolou Joseph Dewez (fråze rifondowe).

Sinonimeye

candjî

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

candjî
magnî des viers