cour

Walon (Rifondou)

Tayon-bodje latén « cor » (minme sinse) (cour ki fwait bodjî l' sonk et "estoumak").

singulî	pluriyal
cour	cours

cour omrin

(antomeye) boket do coir, metou el coistrece, ki fwait bodjî l' sonk veyou come li moteur do voyaedjaedje do sonk.
- Il a ene maladeye di cour.
- Elle a l' cour ki toke drole.
- Ratinde, todi ratinde!
  (…)Li tictak do cour
  Li tamtam des eures — Philippe Antoine (fråze rifondowe).
(imådjreçmint) cist organe la, veyou come li cinte des sintimints.
- D' awè ça sol cour, i faleut k' dj' el deye — Motî d’ Cerfontinne (fråze rifondowe).
- « Efant, cwand dj' a pretchî l' amour,
  L' ome a semé l' haeyeme e s' cour,
  Eritaedje des poennes k' on-z edeure. » — Louis Lagauche, "L' inmant", (1947), Simpe istwére, p. 151 (fråze rifondowe).
- Des feyes fene alicantes,
  El cour tot al disblouke
  Po on losse do viyaedje — Julos Beaucarne (fråze rifondowe).
coraedje po fé ene sacwè.
- Årîz l' cour di fé ça? — Motî d’ Cerfontinne (fråze rifondowe).
- I n' a nén l' cour di travayî — Motî d’ Cerfontinne (fråze rifondowe).
estoumak.
- Dj' a l' cour ki leve.
- Dj' a l' cour ki tire; il est tins k' on marede!
fén mitan.
- Les coisses do tchena, on les fwait avou l’ cour del côre k’ a stî schinlêye — Lucyin Mahin.
- On n' prind ki l' cour del salåde.
(mot d’ cwårdjeu) ene des cwate coleurs des cwårdjeus, sovin l' pus foite cwand on djowe.

awè l’ cour ki s’ enonde, awè l’ cour ki monte ; awè l’ cour ki leve, awè l’ cour ki hourixh : aveur håsse di rvômi.
awè må l’ cour: esse peneus tot veyant ene sakî k' a ene sacwè k' on n' a nén.
- Elle a må l’ cour del vey ndaler — Motî d’ Cerfontinne (fråze rifondowe).
awè l’ cour gros: esse peneus.
awè l’ cour ki tire; awè l' cour neyî: awè fwin.
awè l’ cour sol mwin.
- Tote voste åme di walon djîstrêye divins leus frågnes.
  Et si vos estoz rudes vos avoz l' cour sol mwin. — Louis Lagauche, "L' inmant", (1947), A l’Årdène, p. 146 (fråze rifondowe).
dimorer sol cour
- BODSON.- Hê, grand bada ! Tén, stope ene pupe, louke, la !
  VICTÔR. – Neni merci, cisse pupe mi dimeurreut sol cour. — Joseph Mignolet, « Al Bèle Fontinne », comèdèye di treûs akes, 1924, p.41 (fråze rifondowe).