tini

Walon (Rifondou)

Plinne cogne	Spotcheye cogne
tini	tni

Tayon-bodje latén « tenere » (minme sinse) çou ki dene on mot avou l’ cawete d’ infinitif « -i » des viebes.

AFE :
- diferins prononçaedjes : /ti.ˈni/ /ty.ˈny/ /tɛ̃ʀ/ /tẽʀ/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ti.ˈni/
Ricepeures : ti·ni

Djin et tins	Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’)	tén
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs)	t(i)noz
Cåzants Ind. pr. (nos, ns)	t(i)nans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle)	tegnnut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’)	ténrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’)	t(i)neu
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’)	tegne
pårt. erirece (dj’ a, vos av)	t(i)nou
Ôtes codjowaedjes	come v(i)ni

tini (å prono : si tini)

(viebe å coplemint) bén aveur e s' mwin.
- Cwand vos l' tinoz, nel rilåtchîz nén.
(viebe å coplemint) esse mwaisse d' ene botike.
(viebe å coplemint) dimani dvins ene pôzucion.
(viebe å coplemint) nén fé bodjî d' ene sawice.
- Come li båpere del comedeye,
  Li méde rawåde ki l’ maladeye
  Vis tegne po kékes moes e vosse lét : — Jules Claskin, « Airs di flûte et autres poèmes wallons », édition critique de Maurice Piron, 1956, « On fait çou qu’on pout po viker», 1922, p.125 (fråze rifondowe).
(viebe å coplemint) rascråwer, mwaistri (tot djåzant d' on må).
- Ca les måleurs, po mî l’ tini,
  Si fåfilît dvins l’ schô di s’ mere,
  Twè ki n’ a nén dmandé po vni ! — Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), «Li p’tit brubeu», p.92 (fråze rifondowe).
(v. sins coplemint) dimorer stocaesse, nén halcoter.
- I n' tént pus k' d' on costé. — Henri Simon, "Li mwért di l'åbe (fråze rifondowe).
- Dj' a metou des fleurs d' a des tchamps dins on vere: ele tinèt dipus d' cwénze djoûs.
(viebe å prono) : Loukîz a : « s’ tini ».