tén
Etimolodjeye
candjîDo viebe « tini ».
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /tɛ̃/ /tẽ/ /te/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /tẽ/ aschoûtez lu
- Ricepeures : nén rcepåve
Codjowas
candjîtén
- indicatif prezintrece, prumire djin do singulî, do viebe « tini »
- kimandeu prezintrece, deujhinme djin do singulî, fôme camaerådrece, do viebe « tini »
- eployaedje å plin sins
- Tén bon, valet, dj’ arive !
- mostere k’ on vén di rtuzer ene sacwè.
- Tén, dji creyeu ki vs tuzîz co å pôvriteus concert di Brussele. — Joseph Mignolet, "Li vôye qui monte" (1933), p.25 (fråze rifondowe).
- Tén, nén pus lon k’ ir, dj’ a ristî al fosse et dji loukive houyî — Isi Steinweg.
- eployaedje å plin sins
Omofoneye possibe
candjîRatourneures
candjî- Bén tén don ! : response po-z accepter bén voltî.
- — Vouss on boket d’ dorêye ?
— Bén tén don !
- — Vouss on boket d’ dorêye ?
- Tén ! La rén ! : dijhêye a môde di rirêye, cwand on dit tén ! po rmarker ene sacwè ; ça mostere l’ adire avou tén ! k’ on dit cwand on dene ene sacwè.
- BODSON. (a lu-minme). Tén … tén … Kî sereut ç’ bén ? — Joseph Mignolet, « Al Bèle Fontinne », comèdèye di treûs akes, 1924, p.21 (fråze rifondowe).