pî

Loukîz eto : pi.

Walon (Rifondou)Candjî

EtimolodjeyeCandjî

Bodje «pes» (minme sinse); li D do francès « pied », vént d' ene ôte cogne do mot latén («pedis»). Cisse lete la ni rexhe måy dins les parints do mot "pî" e walon; c' est on T ki rexhe (epîter, pîtin, pîtaspale, pîtasele, piter). Ça fwait k' on n' a nén ritnou li scrijhaedje «pîd»

PrononçaedjeCandjî

AFE :
- diferins prononçaedjes : /piː/ /pjɛ/ (minme prononçaedje cåzu pattavå)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /piː/
Ricepeures : nén rcepåve

SustantifCandjî

singulî	pluriyal
pî	pîs

pî o.

(mot d’ antomeye) boket do coir d' ene djin metou å dbout des djambes, a pårti del tchiveye
- Erwaite a tes longs pîs, el tram les va spotchî (viye tchanson).

RatourneuresCandjî

mete so pî
a pîs dischås / a pîs dschås u a dschås pîs; a pîs tot dschås
sol pî sol tchamp d' on côp, sol côp, å moumint minme. F. sur le champ.
sinte les pîs (da kéconk): el fé ndaler, rire di lu sins k' i n' s' endè rinde conte; rl a: sinteu d' pî. F. taquiner.
djouwer avou les pîs; djouwer avou les plats pîs d' ene sakî : metant, lyi fé fé totes sôres di cayets sins l' payî; lyi conter des mintes po profiter d' lu, l' emantchî, evnd.
- Pa bén u pa må, ça vos va coster tchir et vilin di djouwer avou mes pîs — J. Schoovaerts (fråze rifondowe).
pus biesse ki ses pîs; il est co pus biesse ki mes pîs: vormint biesse.
pesteler d' ses grands pîs des novelès pî-sintes : trover des novelès voyes. Franwal: ahåyant po: "tester de nouvelles pistes".
hertchî ses grands pîs : roter loyminoymint, tot trinnant l' savate.
- Come Lorint esteut dvant lu, i s' leya aler et hertcha ses grands pîs bin lon padrî (A. Lenfant). Franwal: ahåyant po: "traîner la patte".
fé d' ses pîs et d' ses pougns : eployî tos les moyéns possibes. F. faire des pieds et des mains.
a vî pî : sorlon les viyès uzances, al viye môde (lit. avou l' vî mezuraedje)