pîton
(Redjiblé di pîtonrece)
Sustantif
candjîpîton, pîtone [o.f.n.]
- djin a pî, onk (ene) k' eva tot rotant.
- Les omes a tchvå djinnèt les pîtons — Motî Forir (fråze rifondowe)..
- Nosse messaedjresse est ene boune pîtone (H. Forir).
- On dit eto: roteu.
F. piéton.
- passaedje ås pîtons plaece po les djins a pî passer houte d' ene voye avou des otos.
- F. passage pour piéton.
Etimolodjeye: bodje pît-, avou l’ cawete « -on », 1835.
| pîtonrece [o.f.n. & addj., todi padrî]
- metou (owe) fok po les pîtons (tot djåzant di rowes, di stindêyes å mitan des veyes).
Disfondowes: pîton'rèce, pièton'rèce, pîtoun'rèce.
Etimolodjeye: avou l’ cawete « -rece », sol tcherpinte do F. piétonnier, 2000.
Omonime:
- Pîton (viyaedje)