goster

Walon (Rifondou)

Tayon-bodje latén « gustare » çou ki dene on mot avou l’ cawete di codjowaedje « -er » des viebes.

AFE :
- diferins prononçaedjes : /ɡɔs.ˈte/ /ɡɔs.ˈtɛ/ /ɡus.ˈte/ (oyon O.OU)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ɡɔs.ˈte/
Ricepeures : gos·ter

Djin et tins	Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’)	gostêye
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs)	gostez
Cåzants Ind. pr. (nos, ns)	gostans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle)	gostêynut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’)	gostêyrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’)	gostéve
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’)	gostêye
pårt. erirece (dj’ a, vos av)	gosté
Ôtes codjowaedjes	come tchicter

goster

(v. sins coplemint) shonner bon (tot djåzant d’ èn amagnî, d’ èn aboere).
- Ça gostêye, li ptit blanc vén ?
(viebe å coplemint) sayî (èn amagnî èn aboere di boune cwålité), endè sinte li gosse.
- Gostez mu ces véns d’ Bourgogne ci ; vos m’ è diroz des noveles.
(viebe å coplemint) (tot cåzant å rvier) riçure (ene laide sacwè).
- Les dierins gostêyront do baston. — Arthur Schmitz, On-Ârdènès foû di s’ payis, t. 1, p. 71 (fråze rifondowe).
(viebe å coplemint) (belès-letes) sawourer.
- Li vèye a dès spènes tot parèy
  Qui l’pus bèle dès rôses florèyes,
  Et lès p’tits boneûrs qui n’gostans
  Ni s’lèyèt côper qu’tot nos d’son-n’tant. — Émile Wiket, Fruzions d' cour, p.149.
- S’ il arive k’ a foice di coraedje,
  On gostêye çou k’ esteut l’ avni,
  On n’ oizreut mzurer tant d’ ovraedje
  Avou l’ pô d’ djoye ki dveut avni.— Jules Claskin, « Airs di flûte et autres poèmes wallons », édition critique de Maurice Piron, 1956, « Quî sét ?», 1909, p.134 (fråze rifondowe).
(viebe å coplemint) (vî mot) ripaxhe.
- Li gloriole des ôtes djamåye ni m’ temtêye,
  Tant k’ dj’ a l’ cour binåjhe, ene crosse mi gostêye ! — Jean Bury, Joyeux rèspleus (1899), "L’awoureux Colas" (fråze rifondowe).