wachoter
Etimolodjeye
candjîBodje « wache », avou l’ dobe cawete « -oter » des viebes.
Viebe
candjîDjin et tins | Codjowa |
---|---|
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) | wachote |
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) | wachotez |
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) | wachotans |
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) | wachotnut |
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) | wachotrè |
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) | wachotéve |
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) | wachote |
pårt. erirece (dj’ a, vos av) | wachoté |
Ôtes codjowaedjes | sipepieus tåvlea |
wachoter
- (v. sins coplemint) fé on brut d' aiwe ki s' tape so ene sacwè d' solide.
- Dj' a poujhî, et mes pîs wachotént dins mes solés. — Motî del Fagne et del Tieraxhe (fråze rifondowe).
- (v. sins coplemint) (imådjreçmint) må fé èn ovraedje.
- (viebe å coplemint) kischeure (ene botaye avou on likide divins) po maxhî.
- Li docteur aveut dit (ås efants d' l' ome k' esteut malåde) : totes les deus eures vos prindroz cisse ç' botaye ci et vos l' wachotroz; el plaece del botaye, il avént wachoté l' malåde; dispu don, li docteur dit : «vos wachotroz l' botaye». — Augustin Vermer (fråze rifondowe).
Parintaedje
candjîSinonimeye
candjî- (fé on brut d' aiwe) : wayter, lapoter, tchapoter, pexhoter, brisher, brishler, brishôder, flatchter
- (kischeure ene botaye avou on likide didins) : maxhî, kischeure
Ortografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :