Etimolodjeye 1

candjî

S’ i gn åreut ene sakî ki sepreut cwè åd fwait di l’ etimolodjeye di « tchåsse », el pout stitchî vaici.

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
tchåsse tchåsses

tchåsse femrin

  1. mousmint di linne u di stofe k’ on mete a ses pîs, dizo les solés.
    • Mi feye, mi feye, elle aveut froed ses djambes ;
      Et mi dji lyi a fwait fé
      Des belès longuès tchåsses
      Avou des loyires di ganse. — viye tchanson (fråze rifondowe).
    • Dj' end irè sins tchåsses,
      Dji rvindreu m' cou-d'-tchåsses,
      Minme a Sint-Tibå,
      Dji freu l' voyaedje a pîs tot dschås. Jean Bury, Joyeux rèspleus (1899), "Po plaire à Nanèsse" (fråze rifondowe).

Parintaedje

candjî

Mots d’ aplacaedje

candjî

Mots vijhéns

candjî

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

candjî
mousmint d’ linne k’ on mete a ses pîs  Loukîz a : tchåssete

Etimolodjeye 2

candjî

Tayon-bodje latén « calx », lu-minme do vî grek « χάλιξ », khálix (« cawiea »).

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî

tchåsse femrin (nén contåve)

  1. blanc prodût tchimike, di fôrmule CaO.
    • C’ est leye li pus bele di tot l’ vijhnaedje.
      Mågré les cpeteures ki fjhèt toumer s’ tchåsse. Jules Claskin, « Airs di flûte et autres poèmes wallons », édition critique de Maurice Piron, 1956, « Riv’nou », 1911, p.84 (fråze rifondowe).
    • Dji voe co did ci ene tote pitite måjhon,
      Låvå dins l’ pî-sinte, a l’ orêye do bos,
      Tote blankeye al tchåsse, erî do viyaedje. François Loriaux (fråze rifondowe).
    • C'è-st-on p'tit viladje di cint èt dès maujones avou deûs trwès grossès cinses èt on tchèstia blanki à 1' tchaus' ; tot ça ramoncelé autou d' l'èglije èt dèl maujone do curéÉmile Gilliard.

Parintaedje

candjî

(minme sourdant etimolodjike)

Mots d’ aplacaedje

candjî

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

candjî
blanc prodût tchimike