epoirter
Etimolodjeye
candjîDo viebe « poirter », avou l’ betchete « e- » d’ endalaedje des viebes.
Prononçaedje
candjî- AFE :
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ɛ.pwaʀ.te/
- Ricepeures : epoir·ter
Viebe
candjîDjin et tins | Codjowa |
---|---|
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) | epoite |
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) | epoirtez |
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) | epoirtans |
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) | epoitnut |
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) | epoitrè |
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) | epoirtéve |
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) | epoite |
pårt. erirece (dj’ a, vos av) | epoirté |
Ôtes codjowaedjes | come wårder |
(viebe å prono) : Loukîz a : « s’ epoirter ».
- poirter å lon.
- On djoû k’ djaléve a finde les pires,
A vs epoirter l’ betchete do nez,
Dji sondjive, cligntant del påpire,
A m’ tchôde coulêye, bén astançné— Martin Lejeune, "L’iviêr èt l’amour" (fråze rifondowe). - L’ aiwe pout divni si foite k’ ele vout,
I n’ voerè djamåy peri s’ båtche !
Dismetant k’ on Pont ds Åtches
E-st epoirté come on fistou — Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.12, “Li Bonne Chance fait tot” (fråze rifondowe). - Divins ses sondjes, i veya vni, dal copete des nûlêyes, on morea feré d' ôr ki l' epoirta d' ene hope — Joseph Mignolet, Li Tchant di m’Tére, p. 70 (fråze rifondowe).
- On djoû k’ djaléve a finde les pires,
- evoyî (ene martchandijhe) foû payis.
Parintaedje
candjî- epoirtaedje, epoirteu
- repoirter
- Loukîz a : « poirter »
- Loukîz a : « poite »
(minme sourdant etimolodjike)
Sinonimeye
candjî- (poirter å lon) : emoenner, moenner evoye, poirter evoye
- (evoyî ene martchandijhe foû payis) : espôrter