Etimolodjeye 1

candjî

Tayon-bodje latén « digitus » ‎(« dĭgĭtus ») (minme sinse).

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
doet doets

doet omrin

  1. (antomeye) dibout des mimbes dizeutrins d' ene djin, k' i gn a cénk a tchaeke bresse.
    • Louke a ti di n' ti nén raclaper les doets.
  2. (antomeye des biesses) dibout del pate des biesses å tetes, des oujheas, des cwarpeces, k' i gn a onk a cénk a tchaeke pate.
    • C' est mi k' acsegnive les maladeyes do doet des bovrins.
  3. pitite cwantité.
    • Rimetoz on doet d' sé.
  4. (muzeure) muzeure di spexheur del lårdjeur d' on doet.
    • I mete deus doets d' boure so ses mitches.
    • Mins on bouxhreut bén djus l’ ome ki fwait l’ fricasseu d’ feves et ki rmonte si col di troes doets po fé l’ yane. Arthur Xhignesse, « Bwègnes mèssèdjes & pititès gotes » (1905), p.13 (fråze rifondowe).

Ratourneures

candjî
  1. on lyi dene li doet et i prind l' bresse
  2. si dner l’ doet
  3. toumer å doet di
    • I sait k' dj' inme do fé des clignetes
      Et d' rinde sots come des lamponetes,
      Les djonneas ki toumèt-st a m' doet,
      Afîsse do rire ene eure ou deus. Jean Bury, Joyeux rèspleus (1899), "Mi galant" (fråze rifondowe).

Parintaedje

candjî

Mots d’ aplacaedje

candjî

Dizotrins mots

candjî

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

candjî
dibout do bresse

Waitîz eto

candjî

  Lijhoz l’ årtike doet so Wikipedia

Etimolodjeye 2

candjî

Do viebe « diveur »

Prononçaedje

candjî

Codjowa

candjî

doet

  1. indicatif prezintrece, troejhinme djin do singulî, do viebe « diveur » «diveur».
    • Cwè çk' on vs doet?
    • I doet fé tchôd, asteure, dins ces payis la.
    • Ele doet esse so s' buro tos les djoûs a ût eures å matén.

Ratournaedjes

candjî
riwaitant do viebe «diveur» å prezint