disbobiner

Walon (Rifondou)

Bodje « bobene » (avou candjmint d’ voyale), avou l’ betchete « dis- » di disfijhaedje des viebes ey avou l’ cawete di codjowaedje « -er » des viebes.

AFE :
- diferins prononçaedjes : /dis.bu.bi.ˈne/ /di.bu.bi.ˈne/ /dys.bu.bi.ˈne/ /dɛs.bu.bi.ˈne/ /dis.bɔ.bi.ˈne/ /dis.bɔ.bi.ˈnɛ/ /dys.bɔ.bi.ˈne/ /dœs.bɔ.bœ.ˈne/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /dis.bɔ.bi.ˈne/
Ricepeures : dis·bo·bi·ner

Djin et tins	Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’)	disbobene
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs)	disbobinez
Cåzants Ind. pr. (nos, ns)	disbobinans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle)	disbobinnut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’)	disbobinrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’)	disbobinéve
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’)	disbobene
pårt. erirece (dj’ a, vos av)	disbobiné
Ôtes codjowaedjes	come copiner

disbobiner

(viebe å coplemint) disrôler l' fi d' ene bobene.
- Disbobinez mu ci lonxhea d' linne la.
- Li bîje disbobine lès djaléyes
  Su mès deûs massales totes roselantes.
  Li bîje sofèle tote li djoûrnéye,
  Todi pu fèle èt pus agnante.
  — Jacques Desmet.
(viebe å coplemint) code tos les fruts.
- Ns avans disbobiné tos les gurzalîs — Motî Forir (fråze rifondowe).
haper dvins ene guere, des disduts.
- Ses sôdårts fjhît carnadje
  Et disbobinît li cité d’ Sint-Lambiet — Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.177, “Es Châte” (fråze rifondowe).
(mot des scoles) dire d' ene trake (ene sacwè aprinjhe par keur).
- I m' a disbobiné totes ses lçons.
(viebe å prono) : Loukîz a : « si disbobiner ». : (imådjreçmint) si måvler
- Po ene tchitchêye, i s' disbobene et monter come ene sope å laecea — Jean Bosly, Li molin d’ å Pré-Bolèt, p. 11 (fråze rifondowe).