houbion
Etimolodjeye
candjîTayon-bodje neyerlandès «hop» (minme sinse) (avou rvuzlaedje p => b) avou l’ dobe cawete « -ion ».
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /huː.ˈbjɔ̃/ /hu.ˈblɔ̃/ /u.ˈblɔ̃/ /u.ˈbjɔ̃/ (waitîz cial ådzo e hagnon «ortografeye») (H prumrece)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /huː.ˈbjɔ̃/
- Ricepeures : hou·bion
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
houbion | houbions |
houbion omrin
- (plante) plante k' on mete po fé del bire.
- Il a des bresses come des pîces å houbion, Simon (vî cråmignon).
- Les åbes et les houbions floris,
Asteure ni leyèt pus cori
Tot avå Droixhe ene doûce alinne. — Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.183, “Les Prés d’ Droèhe” (fråze rifondowe). - Li houbion crexheut plin les håyes — Pierre Otjacques.
- souwé flormint di cisse plante la k' on mete po dner do gosse al bire.
- Po fé 50 lites di boune bire, i fåt 250 grames di houbion — Pierre Otjacques.
Parintaedje
candjîDizotrins mots
candjîDizeutrins mots
candjîOrtografeyes
candjîRatournaedjes
candjîplante k' on mete po fé del bire
Waitîz eto
candjîLijhoz l’ årtike houbion so Wikipedia.