bacouler
Etimolodjeye
candjîBodje « bacoul- » (« bacou ») (bas-cou), avou l’ cawete di codjowaedje « -er » des viebes.
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes :
- /ba.ku.'le/ /ba.ky.'le/
- (pa rfrancijhaedje) /bas.ky.'le/ /bas.ky.'lɛ/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ba.ku.ˈle/
- diferins prononçaedjes :
- Ricepeures : ba·cou·ler
Viebe
candjîDjin et tins | Codjowa |
---|---|
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) | bacoule |
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) | bacoulez |
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) | bacoulans |
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) | bacoulnut |
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) | bacoulrè |
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) | bacouléve |
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) | bacoule |
pårt. erirece (dj’ a, vos av) | bacoulé |
Ôtes codjowaedjes | sipepieus tåvlea |
bacouler
- (viebe å coplemint) fé aler li cou al tere (on clitchet, ene berlinnemetans).
- Nozôtes, djenerålmint, on bacouléve li tcherete avou les toubaks divant l’ hangår (Yvon Barbazon).
- (v. sins coplemint) aler l' cou al tere.
- Li berlinns a bacoulé tote seule
Parintaedje
candjî- bacou (bas-cou), Bacou (no d' famile riscrît Baccus)
- bacoulaedje, bacoulmint
(minme sourdant etimolodjike)
Sinonimeye
candjî- (å coplemint) : baker, mete a cou, fé aler a cou, taper a cou, berweter, rivierser
- (sins coplemint) : baker, aler a cou, si rvierser, si rtourner
Ortografeyes
candjîE rfondou walon :
Li mot n’ est nén dins : R13