arindjî
Etimolodjeye
candjîDo viebe « rindjî », avou l’ betchete « a- » des viebes (sorwalonde avou -IN- pol calcaedje do francès -AN-).
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes :
- /a.rɛ̃.ˈd͡ʒiː/ /a.rɛ̃.ˈd͡ʒi/ /a.rɛ̃.ˈd͡ʒɛ/ /a.rɛ̃.ˈd͡ʒe/ /a.rã.ˈd͡ʒiː/ /a.rã.ˈd͡ʒe/
- (pa rfrancijhaedje) (purade po l' addjectif) /a.rã.ˈʒe/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /a.rɛ̃.ˈd͡ʒiː/
- diferins prononçaedjes :
- Ricepeures : arin·djî
Viebe
candjîDjin et tins | Codjowa |
---|---|
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) | arindje |
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) | arindjîz |
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) | arindjans |
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) | arindjnut |
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) | arindjrè |
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) | arindjive |
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) | arindje |
pårt. erirece (dj’ a, vos av) | arindjî |
Ôtes codjowaedjes | come waitî |
arindjî (viebe å coplemint)
- rindjî, mete en ôre, si rmete d' acoird.
- Arindjî les bidons, les sacwès.
- ahåyî.
- Ça n' m' arindje nén di vs vini passer cweri semdi.
- (måhonteuzmint) cougnî avou (ene sakî).
- Adon, l' ass arindjî, li cene d' ayir å niût?
- (viebe å prono) : Loukîz a : « s’ arindjî ». Loukîz a : «s' arindjî».
Ortografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Ratournaedjes
candjîAddjectif
candjîsingulî | pluriyal | |
---|---|---|
omrin | arindjî | arindjîs |
femrin padrî | arindjeye | arindjeyes |
femrin padvant | arindjeye | arindjeyès |
arindjî omrin (come addjectif djondrece, metou padvant u padrî l’ no)
- metou d' acoird.
- Vos voloz djåzer do scrinî et do pondeu ? C’ est co ene afwaire d’ arindjeye. — Henri Simon, « Janète » 1911, (eplaidaedje da Jean Haust di 1936), p.133 (fråze rifondowe).
- plaecî comifåt.
- Li comissaire ala prinde on cårton foû des ôtes k' estént arindjîs so on perpite et stitcha a s' camaeråde ene lete k' i vneut do prinde foû. — Joseph Vrindts, « Li pope d'Anvers » (1896), p.75-76 (fråze rifondowe).