årder
Etimolodjeye
candjîTayon-bodje latén « ardere » (minme sinse)
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /ɑːʀde/ /ɔːʀde/ (minme prononçaedje cåzu pattavå)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ɔːʀde/
- Ricepeures : nén rcepåve
Viebe
candjîårder
Djin et tins | Codjowa |
---|---|
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) | årdêye |
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) | årdez |
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) | årdans |
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) | årdêynut |
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) | årdêyrè |
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) | årdéve |
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) | årdêye |
pårt. erirece (dj’ a, vos av) | årdé |
Ôtes codjowaedjes | come tchicter |
- (v. sins coplemint) broûler.
- K’ on laiye årder si kénket di s’ pus roed sol plantchî. — Joseph André, "Dizos leû fèrome", 1919, p.39 (fråze rifondowe).
- Mågré l' solo k' årdêye, croeyoz m', la, c' est l' ivier. — Joseph Mignolet, fleurs d'esté (fråze rifondowe).
- Poqwè don m' coûr n' årdêye-t-i nin è vosse sinte prézince, poqwè n' m' apontèye-dju nin mîs à l' nouri dès sintès èspéces adon qui d'vins l' tins lès sints påtriåtches èt lès profétes, lès rwès, lès princes avou tot leû peûpe, mostrît tant d' sintumints d' dévôcion po li r'lidjon dè Bon Diu? — Jean Bosly, ratournant L' imitåcion d' Djezus-Cri.
- Vos grands oûys plins d’loumîres
Årdèt come èn åté,
Et vos fènès påpîres
Frusihèt d’leû clårté…— Émile Wiket, "Fruzions d' cour", p.48.
-
Des schenes årdèt el aisse.
-
Li solo årdêye.
Parintaedje
candjîSinonimeye
candjîMots vijhéns
candjîSipårdaedje do mot
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :