flotchter
Etimolodjeye
candjîBodje « flotchete » (avou spotchaedje del cawete « -ete ») avou l’ cawete di codjowaedje « -er » des viebes; u bodje « flotche » avou l’ dobe cawete « -ter » des viebes.
Viebe
candjîDjin et tins | Codjowa |
---|---|
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) | flotchtêye |
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) | flotchtez |
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) | flotchtans |
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) | flotchtêynut |
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) | flotchtêyrè |
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) | flotchtéve |
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) | flotchtêye |
pårt. erirece (dj’ a, vos av) | flotchté |
Ôtes codjowaedjes | come tchicter |
flotchter
- (viebe å coplemint) mete des boles et des nuks (å sapén d' Noyé).
- I s' arestît divant on sapén flotchté A. Moche
- (viebe å coplemint) gåyoter.
- Trop malåde po mète mi pèneûse narène
Al cwahante bîhe qui m’bouh’reût so l’costé,
Dji n’vou nin portant qu’on dèye qui m’vèye pène
Brogne ås deûs Walons qu’on vint dè flotch’ter
— Émile Wiket, Fruzions d' cour, p.83.
- Trop malåde po mète mi pèneûse narène
- (v. sins coplemint) fé ene fåte.
- (v. sins djin) nivter.
- I cmince a flotchter; on-z åreut cobén d' l' ivier.
- (viebe å prono) si gåyoter, si milouter.
- Mins cwand c' est k' ele sont veves, ele ni sont nén foles d' doû
K' ele ricnoxhèt k' èn ome, c' est ene sacwè d' si doûs
Adon-pwis on les voet si flotchter d' tote manire
— Édouard Remouchamps, Bultén del Societé d' Lidje, Bulletin de 1858, «w:Li savtî», 77-143 (fråze rifondowe).
- Mins cwand c' est k' ele sont veves, ele ni sont nén foles d' doû
Mots d’ aplacaedje
candjîSinonimeye
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
Ratournaedjes
candjîgåyoter on sapén d' Noyé
- Francès : décorer un spin de Noël (nén ratournåve direk e francès)
fé ene fåte
- Francès : se tromper (fr)
si flotchter
- Francès : se bichonner (fr), se faire belle (fr), se pomponner (fr)