evilmer

Walon (Rifondou)

Bodje « velin » avou l’ betchete « e- » des viebes avou l’ cawete di codjowaedje « -er » des viebes racuzinåve avou l' vî lingaedje d’ oyi « envlimer ».

AFE :
- diferins prononçaedjes : /ɑ̃ːv.ni.me/ /ɛ.viːl.me/ /ɛ.vɛʀ.me/ /ɛ.vjɛʀ.mi/ /ɛ.vɛʀ.mi/ /a.vɛl.mi/ /ɛ̃.vɛ.ni.me/ /ɛ.vɛ.ni.mɛ/ /ɛ.wil.me/ /ɛ.vyl.mɪ/ /ɛ.vyl.me/ /ɛ.vil.mɪ/ /ɛ.vɛl.mɪ/ /ɛ.vil.me/ Prononçaedje a radjouter
- prononçaedje zero-cnoxheu : Prononçaedje a radjouter /ɛ.vil.me/
Ricepeures : e·vil·mer

Djin et tins	Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’)	evilmêye
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs)	evilmez
Cåzants Ind. pr. (nos, ns)	evilmans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle)	evilmêynut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’)	evilmêyrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’)	evilméve
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’)	evilmêye
pårt. erirece (dj’ a, vos av)	evilmé
Ôtes codjowaedjes	come tchicter

evilmer

(viebe å coplemint) (mot d’ medcén) epwezner, froxhî ene plåye.
- on-z evilmêye ene plåye a l' greter
(viebe å coplemint) (imådjreçmint) apiri ene sacwè.
- Li no k' i poirtéve, l' educ et l' instruc k' on lyi aveut dné disk' al betchete des doets, n' avént siervou k' a evilmer s' laide åme. — Joseph Vrindts, « Li pope d'Anvers » (1896), p.47 (fråze rifondowe).
(viebe å coplemint) (imådjreçmint) fé målåjhey les afwaires da ene sakî.
- Evilmer les afwaires.
- Et so çoula, Colasse
  Tchessa foû di s' coujhene li djalot marlatcha,
  K' aveut raetchî l' pwezon ki dveut, dai, ç' moumint la
  Evilmer po lontins l' veye do vî rapace ! — Louis Lagauche, "Mayon" (1923), p. 29 (fråze rifondowe).
- Ni vnoz nén evilmer les cåzes.
(viebe å prono) (mot d’ medcén) nén riweri comifåt mins divni co pés tot djåzant d' ene plåye.
- èn abcès ki s' evilmêye.
- li coixheure s' a evilmé.
- Et sès spales, qui lès cwèdes avît totes disson-n’tés,
  Estît magnèyes dès mohes,
  Ca lès mohes, come lès omes,
  Inmèt d’miner l’åriole so ’ne gougne qui s’èvilmêye… — Joseph Mignolet, "Li tchant del croes", 1932, p. 98.
(viebe å prono) (mot d’ medcén) apiri tot djåzant d' ene malådeye.
- Ene maladeye ki s' evilmêye.
(viebe å prono) (imådjreçmint) apiri tot djåzant d' ene margaye.
- ça s' a evilmé.