eriter

Walon (Rifondou)

AFE :
- diferins prononçaedjes : /ɛ.ʀi.te/ /ɛ.ʀi.tɛ/ /ɛ.ʀœ.te/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ɛ.ʀi.te/
Ricepeures : eri·ter

Djin et tins	Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’)	erite
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs)	eritez
Cåzants Ind. pr. (nos, ns)	eritans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle)	eritnut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’)	eritrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’)	eritéve
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’)	erite
pårt. erirece (dj’ a, vos av)	erité
Ôtes codjowaedjes	sipepieus tåvlea

eriter

(v. å coplemint nén direk eployî avou li dvancete « di ») riçure (ene sacwè) d' ene djin k' est moite.
- Il eritront di tot çou k' i m' cwite :
  A leus tchifes, dji dinrè m' beaté,
  A leu front, mi haitisté. — Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), "Les qwate saisons", p.65 (fråze rifondowe).
- Tûtûte, valet, c' est mi k' erite des tchamps da Noneye. — Auguste Laloux, Mi ptit viyaedje des ans å long (fråze rifondowe).
- Dj' a des pårcions dvin les minres do Catanga, et Victor eritrè d' ene pårt des accions. — Émile Sullon (fråze rifondowe).
- Gn a nén todi grand tchoi a-z eriter. — Maurice Colombin (fråze rifondowe).
(v. å nén dit coplemint) riçure les béns d' on moirt, d' ene moite.
- T' es ddja on fertiyant, ti : papî u nén papî, c' est mi k' erite. — Auguste Laloux, Mi ptit viyaedje des ans å long (fråze rifondowe).

Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ôtès ortografeyes (avou des sourdants nén rkinoxhous) :

riçure d' ene djin k' est moite