Etimolodjeye

candjî

Do viebe « eriter » avou l’ cawete «  ».

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
omrin eritî eritîs
femrin eritresse eritresses

eritî omrin

  1. onk k’ erite.
    • Leus ptits francs, les eritîs les ont rade schoumé. Auguste Laloux, Mi ptit viyaedje des ans å long (fråze rifondowe).
    • Å moens k’ i gn a des eritî, å dpus kel moncea est crås. C. Derycke (fråze rifondowe).
    • S’ il aveut stou on crås bordjoes, avou d’ l’ eritî a nos leyî, il åreut stou «nosse bon vî cuzén». — Roland Neuprez, Singuliers, (sourdant a recråxhî) (fråze rifondowe).
    • Et, come c' esteut on ritche, ses eritîs si djhît
      Ki c' esteut d' leu-z oneur del bén fé mete a pont :
      I faleut on waxhea, on bin spès, on solide,
      Onk ki durreut lontins. On fjha vni li scrinî. Henri Simon, "Li rvindje di l' åbe" (fråze rifondowe).
    • Çoula fwait ki li ptite divénrè l' eritire da Nanård ? Joseph Vrindts, « Li pope d'Anvers » (1896), p.38 (fråze rifondowe).

Mots vijhéns

candjî

Ratournaedjes

candjî
onk k’ erite