djonne
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /d͡ʒɔ̃n/ /d͡ʒoːn/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /d͡ʒɔ̃n/
- Ricepeures : nén rcepåve
Addjectif
candjîsingulî | pluriyal | |
---|---|---|
omrin | djonne | djonnes |
femrin atribut | djonne | djonnes |
femrin epitete (todi padvant) |
djonne | djonnès |
djonne omrin et femrin (come addjecif djondrece, todi metou padvant l’ no)
- ki n' a co pont d' ådje.
- End a-t on atrapé, des rames so nosse dirî, cwand on-z esteut djonne.
- Nos avans aprins a djouwer al fousbale tot djonne. — Jacques Marquet.
Ratourneures
candjî- les djonnès femes et les vîs toets, i fåt todi esse dissu u bén les djonnès comeres et les toets, i fåt todi esse dizeu
Parintaedje
candjîMots d’ aplacaedje
candjîContråve
candjîOrtografeyes
candjîRatournaedjes
candjîSustantif
candjîsingulî | pluriyal | |
---|---|---|
omrin et femrin |
djonne | djonnes |
djonne omrin et femrin
- pitit d’ ene biesse come les tchéns, les tchets, les soris.
- Li frumele do bleu-bijhe a des djonnes : endè vouss ene bele cope ? — Henri Simon, « Li bleû-bîhe » 1886, (eplaidaedje da Jean Haust e 1936), p.31 (fråze rifondowe).
- Mi cate a yeu des djonnes et papa les a neyî ! — Paul-Henri Thomsin, ratourtnant Tchantchès, c'èst po rîre, 2023, p.43 (fråze rifondowe).
- moxhon.
- (gåté, målåjhey) efant.
- A ti, gåtêye djonne !
- C’ est nén rén avou ces djonnes la !
- A les djonnes d’ enute, valet !
- C’ est ene pitite djonne ki dji n’ vôreu nén po m’ båshele.
- djonne djin.
- Les åbes sont rimplis d’ meye tchaftaedjes ;
Li moende oujhea såye si cactaedje ;
Tot tchante, et les djonnes et les vîs— Martin Lejeune, "L’amour vint dè passer", dins « L’année des poètes » (1892), p. 230 (fråze rifondowe). - Djonnes et vîs, femes, efants,
Ont yeu ptchî d' aveur fwin d' pan,
Ki do letchî tes botes !— Louis Lagauche, "L' inmant", Ås walons, (1947), p. 120-121 (fråze rifondowe).
- Les åbes sont rimplis d’ meye tchaftaedjes ;
- fi, feye di l' ådje d' on djonnea.
- Mes djonnes, djheut i, ni m’ pårlèt
Ki d’ Eglijhe, di pelerinaedje. — Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.84, “Li Vôye di l’Eglise” (fråze rifondowe).
- Mes djonnes, djheut i, ni m’ pårlèt