Etimolodjeye

candjî

Bodje « djonne » avou l’ dobe cawete « -ler » des viebes.

Prononçaedje

candjî

djonnler (v. sins coplemint) (1ire troke) (codjowaedje)

  1. fé les djonnes tot cåzant des biesses ås tetes k’ end ont dpus d’ onk d’ on côp.
    • El tchene a djonnlé ayir al nute, elle a yeu shijh tchinots mins i nd a onk k’ a morou.
  2. (pa stindaedje do sinse) si dvizer, si mopliyî, tot djåzant d’ ene nén vicante sacwè.
    • On direut k’ l’ årdjint djonnlêye e s’ potche. Motî Rmåke li vî, a « geônnlé », 1843 (fråze rifondowe).

Parintaedje

candjî

Sinonimeye

candjî

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

candjî
fé les djonnes, po ene frumele