coujhner
Etimolodjeye
candjîBodje « coujhene », avou l’ cawete di codjowaedje « -er » des viebes (pa assaetchance do francès « cuisiner »).
Viebe
candjîDjin et tins | Codjowa |
---|---|
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) | coujhnêye |
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) | coujhnez |
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) | coujhnans |
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) | coujhnêynut |
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) | coujhnêyrè |
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) | coujhnéve |
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) | coujhnêye |
pårt. erirece (dj’ a, vos av) | coujhné |
Ôtes codjowaedjes | come tchicter |
coujhner
- (v. sins coplemint) fé a magnî.
- C' est bén d' sawè coujhner, po èn ome.
- (viebe å coplemint) fé, aprester (ene sacwè a magnî).
- I n' sait coujhner k' des oûs fricassés.
- Djel candôzéve come on ptit roy, dji lyi coujhnéve tos ses ptits gosses. — Henri Simon, « Janète » 1911, (eplaidaedje da Jean Haust di 1936), p.121 (fråze rifondowe).
Parintaedje
candjîLoukîz a : « coujhene »
Sinonimeye
candjî- (sins coplemint) : fé a magnî, fristouyî
- (avou coplemint) : cure, fé
Ortografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Ratournaedjes
candjî Loukîz a : fé a magnî