crake
Etimolodjeye
candjîPrononçaedje
candjî- AFE :
- prononçaedje zero-cnoxheu : /kʀak/ (minme prononçaedje pattavå)
- Ricepeures : nén rcepåve
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
crake | crakes |
crake femrin
- racontaedje nén vraiy.
- Des côps, c' est co bén l' vraiy, Des côps, c' est des mintreyes, Mins crake oubén cazake, C' est l' bouneur platezak Ki spite ubén ki chîle. — Julos Beaucarne (fråze rifondowe).
- istwere nén vraiye, mins ki fwait rire.
- Mi, dj' inme bén les crake (Christian Thirion).
- Portant, tchaeke feye ki dj' rintere di l' ovraedje,
Vos dressîz l' tåve tot m' contant kéke messaedje,
Ou c' e-st ene crake ki vos leyîz schiper,
Tot m' riloucant po vey si dj' soreye. — Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), "Bon cour ni pout minti", p.73 (fråze rifondowe).
Mots d’ aplacaedje
candjîSinonimeye
candjîOrtografeyes
candjîRatournaedjes
candjîCodjowas
candjîcrake
- indicatif prezintrece, prumire et troejhinme djins do singulî, do viebe « craker ».
- suddjonctif prezintrece, prumire et troejhinme djins do singulî, do viebe « craker ».
- kimandeu prezintrece, deujhinme djin do singulî, fôme camaerådrece, do viebe « craker ».
- L' oraedje est ådzeu d' nozôtes; i crake on bon côp; li tonwere tome sol clotchî d' l' eglijhe.