Etimolodjeye

candjî

Bodje « tamijh » avou l’ cawete di codjowaedje «  » des viebes

Djin et tins Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) tamjheye
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) tamjhîz
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) tamjhans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) tamjheynut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) tamjheyrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) tamjhive
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) tamjheye
pårt. erirece (dj’ a, vos av) tamjhî

tamjhî (viebe å coplemint)

  1. raidjî.
  2. (belès-letes) tot djåzant del loumire do solo.
    • Et l’ feye di nosse mayeur, k’ esteut bén a s’ navete,
      Touma cåzu påmêye cwand l’ nute drova ses poites,
      Ki l’ vwès do råskignou fjha fruzi les violetes,
      Ki l’ lune vina tamjhî ses rdjets dvins les foyes vetes. Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), «Dimesfiiz-v’ di v’piède», p.156 (fråze rifondowe).
    • E cir tot a brimbådes,
      Do vî payîs d’ nos tåyes,
      Co traze nûlêyes tamjhèt
      Li pouxhance do solo
      — Nicolas Donnay, Come on tabeûr Sins loumîre (1975) (fråze rifondowe).

Parintaedje

candjî

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

candjî
tamjhî