rodje
Etimolodjeye
candjîTayon-bodje latén « rubeus » (« rŭbĕus »).
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /ʀɔt͡ʃ/ /ʀut͡ʃ/ /ʀuːt͡ʃ/ /ʀud͡ʒ/ (cåzu k’ deus prononçaedjes) (oyon O.OU)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ʀɔt͡ʃ/
- Ricepeures : nén rcepåve
-
Rodje sonk -
Rodje croes -
Rodje cour
Sustantif
candjîrodje
- (coleur) coleur soûmintrece (avou l' djaene et l' bleu), li cene do sonk.
- Li rodje vos ahåye bén.
- comunisse ou socialisse.
- Vosse pere a todi vôté po les rodjes.
- (mot del fotbale) djouweu ou sopoirteu do Standård di Lidje.
- Alez les rodjes !
- (mot d’ colebeu) sôre di colon.
- Mi ptit rodje, il a fwait cénkinme so Cambrai, mins dji n' a måy rén dit a nolu, mi ! — Paul-Henri Thomsin, ratournant "Li vî bleu" da François Walthéry & Raoul Cauvin, 2011 (fråze rifondowe).
- (mot d’ teyåte) sôre di rodje mastike.
- Avou l' rodje, l' poude, li perike,
I savèt bén s' fé bea. — Jean Bury, Joyeux rèspleus (1899), "Les artistes" (fråze rifondowe).
- Avou l' rodje, l' poude, li perike,
Parintaedje
candjî(minme sourdant etimolodjike)
Dischindance
candjî
Francès d’ Beldjike Rouches (djouweus do Standård di Lidje)
Ortografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Ratournaedjes
candjî
Addjectif
candjî| singulî | pluriyal | |
|---|---|---|
| omrin | rodje | rodjes |
| femrin atribut | rodje | rodjes |
| femrin epitete (todi padvant) |
rodje | rodjès |
rodje omrin et femrin
- k' a cisse coleur la.
- Cwand nenene a metou s' rodje cote, ele barbote come ene viye sote (tchanson d' efant).
Ratourneures
candjî- co pus rodje k' ene piyône, rodje come ene crissôte, rodje come ene cresse di cok ; rodje come on colåd
- fé rodje
Mots d’ aplacaedje
candjî- rodje-goidje, rodje-goyî; rodje-cawe
- Rodje Croes, rodje-croes
- Colåd-Rodje-Betch, Ome ås rodjes dints
- rodjès biesses, rodjès-flotches