pierler
Etimolodjeye
candjîBodje « pierl- » (« piele ») avou l’ cawete di codjowaedje « -ler » des viebes, calcaedje do francès « perler ».
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /pjɛʀ.le/ /pjɛʀ.lɛ/ (minme prononçaedje cåzu pattavå)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /pjɛʀ.le/
- Ricepeures : pier·ler
Viebe
candjîDjin et tins | Codjowa |
---|---|
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) | pierlêye |
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) | pierlez |
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) | pierlans |
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) | pierlêynut |
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) | pierlêyrè |
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) | pierléve |
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) | pierlêye |
pårt. erirece (dj’ a, vos av) | pierlé |
Ôtes codjowaedjes | come tchicter |
pierler (viebe å coplemint)
- tourner a pieles.
- (pus stroetmint) (belès-letes) divni ou toumer come des pieles tot djåzant di gotes d' aiwe.
- Tot s' rischandixh : les bwès, les teres
Et les gotes pierlèt dzo ses feus.
— Louis Lagauche, "Les belès-eures" (1928), p. 108 (fråze rifondowe).
- Tot s' rischandixh : les bwès, les teres
Parintaedje
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :