hicter
Etimolodjeye
candjîBodje «hiket», avou l’ cawete di codjowaedje « -er » des viebes
Viebe
candjîDjin et tins | Codjowa |
---|---|
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) | hictêye |
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) | hictez |
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) | hictans |
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) | hictêynut |
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) | hictêyrè |
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) | hictéve |
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) | hictêye |
pårt. erirece (dj’ a, vos av) | hicté |
Ôtes codjowaedjes | come tchicter |
hicter (v. sins coplemint)
- aveur li hikete.
- respirer pa acôps.
- Par nute, il a cmincî a råler, et s' boke todî pus foirt tapêye å lådje. Ene boke ki divneut noere a fwait k' i hictéve après d' l' air — Auguste Laloux, Li curè d’ Sautau, p. 103 (fråze rifondowe).
- Mwért nanti, tot hictant, i s’trinna st’è s’bôme fî parèye qu’on lîve qu’on a corou djus — Joseph Mignolet, Li payis des soteas (1926), p.46.
- tchôuler foirt, avou des bruts et des mouvmints do coir come li hictaedje.
Parintaedje
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
Li mot n’ est nén dins : R13