Etimolodjeye

candjî

Do viebe « haper ».

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
hapêye hapêyes

hapêye femrin

  1. (long) moumint.
    • I gn a ddja ene bele hapêye k’ i n’ a vnou nos fé on ptit bondjoû.
    • Il est moirt dispoy ene boune hapêye. Motî Gilliard (fråze rifondowe).
    • Cint-z-ans après, on n' sét d'dja pus quî qu' c'èsteut... s'i faut ratinde cite apéye-la. Chantal Denis, Quî ç' qu'a touwé J.F.K.?.
    • C’ es-st å tour del djonesse, ki l’ egzimpe a dlahî :
      Dispôy vola ene hapêye, èle sint ses djambes frumhî
      Et, sins wêster, s’ ènonde so l’ êr k’ on tarlatêye
      Henri Simon.
    • Èn ome k' a-st ene sifwaite djåclene,
      Come i doet magnî ene pôve coujhene,
      Et come i mådixh li moumint
      K' a fwait l' foleye di lyi dner l' mwin,
      Sortot s' i lyî vént el pinsêye
      K' estant maryî, c' est po ene hapêye !
      Henri Forir, Satire en vers, 1836 (fråze rifondowe).

Sinonimeye

candjî

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

candjî
(long) moumint

Pårticipe erirece

candjî
singulî pluriyal
omrin hapé hapés
femrin hapêye hapêyes

hapêye femrin

  1. femrin pårticipe erirece (fok dins ene fråze al vwès passive), do viebe : « haper ».
    • El sori a stî hapêye på tchet.