gorea

Walon (Rifondou)

Bodje « gorhea », avou fondaedje do H.

(gorea, gorhea et *gohrea)

singulî	pluriyal
gorea	goreas

gorea omrin

gorhea.
(mot d’ acleveu di tchvås) (mot des cinsîs) colé d’ cur, bôré di strin, metou å cô des tchvås (u ds ôtes biesses) et k’ on z î agritche les traits por zels saetchî èn ekipaedje.
- Les djonnes tchivås sont nierveus li prumî côp k’ on les mete å gorea. — Motî del Fagne et del Tieraxhe (fråze rifondowe).
hårkea:
1. poite-saeyea.
2. triyingue di bwès å cô des biesses e pateure.
  - Dj’ a metou on gorea å moton po k’ i n’ si såvaxhe pus. — Motî d’ Bastogne (fråze rifondowe)..
(imådjreçmint) divwer di bouter, pwès d’ l’ ovraedje.
- Djans, hay ! Scheû t' lai-m'-e-påye, radjustêye li gorea,
  Et po les noveas vnous k' årént l' åme ecoidlêye,
  Tchante ! Tchante ! Pol discoidler. Tchante ! Tchante disk' å waxhea !— Louis Lagauche, "L' inmant", Li tchanson del Mouze, (1947), p. 111 (fråze rifondowe).
- I s’ aveut bråmint amuzé estant djonne ; i s’ a maryî sol tård ; èn an après, il esteut-st evoye : li gorea lyi shonnéve trop pzant. — P. Defagne, (sourdant a recråxhî) (fråze rifondowe).

diner on côp d’ gorea : fé ene foice.
Ci n’ est nén dvant li tchvå k’ i fåt aprester l’ gorea : Si on vout djonde ene sakî, i n’ fåt nén s’ mostrer dvant lu.
trop d’ avoenne et trop pô d’ gorea : k’ on dit a on gros bômel, ki s’ ecråxhe pask’ i n’ boute nén assez.
prinde li gorea, esse å gorea, riprinde li gorea : si mete a (esse a, si rmete a) l’ ovraedje.
- Les condjîs sont finis ; londi, i fårè rprinde li gorea. — Motî del Fagne et del Tieraxhe (fråze rifondowe).