gorlete
Etimolodjeye
candjîBodje « gor(e)l- » (« gorea ») avou l’ cawete « -ete ».
Sustantif
candjîgorlete femrin
- (vî mot) pareure (colé) di feme, rascovrant l' goidje.
- On ptit crené minton si distaetche,
Sol djonne gorlete di nosse hopea — Martin Lejeune, “ Œuvres lyriques du poète Martin Lejeune” p.135, « L’ andje dèl têre » (fråze rifondowe).
- On ptit crené minton si distaetche,
- li pea ki pind pa dzo l' goidje d' on boû, d' on torea, evnd.
- (imådjreçmint) gozî d' onk ki boet, d' ene sôlêye.
Ratourneures
candjîc' est ene fire gorlete : c' est onk ki boet bråmint.
Ortografeyes
candjîE rfondou walon :
Ratournaedjes
candjîli pea ki pind pa dzo l' goidje d' on boû, d' on torea, evnd
- Francès : peau qui pend sous la gorge d' un boeuf, d' un torreau
li pea ki pind pa dzo l' goidje d' on boû, d' on torea, evnd
- Francès : gosier d'un ivrogne