Etimolodjeye

candjî

Tayon-bodje latén « judicem » ‎(« jūdĭcem ») (minme sinse).

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
djudje djudjes

djudje omrin et femrin

  1. (no d’ mestî) (djustice) djin ki decide do sôr des ametous (-owes) et des poennes e-n on tribunå.
    • Mågré k' i brait po k' on l' etinde,
      Les djudjes savèt k' il a minti ; — HFbl, (ratourné do francès), 1843, p.10 (fråze rifondowe).
    • Li fré a fwait tote si disfinse e-n almand, å grand sbarmint do djudje almand. Émile Pècheur (fråze rifondowe).
    • Dji vén d' aveur li djudje Conninck : c' est lu k' a l' inkete Paul-Henri Thomsin, ratournant Maigret èt l’danseûse d’å Gai-Moulin, 1994, p. 25 (fråze rifondowe).

Parintaedje

candjî

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins : C9

Ratournaedjes

candjî
djin ki decide des poennes dins on tribunå

Codjowas

candjî

djudje

  1. indicatif prezintrece, prumire et troejhinme djins do singulî, do viebe « djudjî ».
  2. suddjonctif prezintrece, prumire et troejhinme djins do singulî, do viebe « djudjî ».
  3. kimandeu prezintrece, deujhinme djin do singulî, fôme camaerådrece, do viebe « djudjî ».

Waitîz eto

candjî

  Lijhoz l’ årtike djudje so Wikipedia