djudje
Etimolodjeye
candjîTayon-bodje latén « judicem » (« jūdĭcem ») (minme sinse).
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /d͡ʒyt͡ʃ/ /ʒyʃ/ /ʒœʃ/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /d͡ʒyt͡ʃ/
- Ricepeures : nén rcepåve
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
djudje | djudjes |
djudje omrin et femrin
- (no d’ mestî) (djustice) djin ki decide do sôr des ametous (-owes) et des poennes e-n on tribunå.
- Mågré k' i brait po k' on l' etinde,
Les djudjes savèt k' il a minti ; — HFbl, (ratourné do francès), 1843, p.10 (fråze rifondowe). - Li fré a fwait tote si disfinse e-n almand, å grand sbarmint do djudje almand. — Émile Pècheur (fråze rifondowe).
- Dji vén d' aveur li djudje Conninck : c' est lu k' a l' inkete — Paul-Henri Thomsin, ratournant Maigret èt l’danseûse d’å Gai-Moulin, 1994, p. 25 (fråze rifondowe).
- Mågré k' i brait po k' on l' etinde,
Parintaedje
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
- djudje : R13
Li mot n’ est nén dins : C9
Ratournaedjes
candjîdjin ki decide des poennes dins on tribunå
Codjowas
candjîdjudje
- indicatif prezintrece, prumire et troejhinme djins do singulî, do viebe « djudjî ».
- suddjonctif prezintrece, prumire et troejhinme djins do singulî, do viebe « djudjî ».
- kimandeu prezintrece, deujhinme djin do singulî, fôme camaerådrece, do viebe « djudjî ».
Waitîz eto
candjîLijhoz l’ årtike djudje so Wikipedia