copiner
Etimolodjeye
candjîBodje « cope » avou l’ cawete di codjowaedje « -iner » des viebes.
Viebe
candjîDjin et tins | Codjowa |
---|---|
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) | copene |
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) | copinez |
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) | copinans |
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) | copinnut |
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) | copinrè |
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) | copinéve |
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) | copene |
pårt. erirece (dj’ a, vos av) | copiné |
Ôtes codjowaedjes | sipepieus tåvlea |
copiner (v. sins coplemint)
- djåzer avou des soçons, di tot et d’ rén.
- vinoz boere li cafè avou mi, nos copinrans nos deus.
- les viyès djins copinèt voltî.
- Cwand l’ brune touméve, vijhéns, vijhenes,
S’ ashiyént sol baye, tot copinant. — Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.42, “Li Plèce Grétry” (fråze rifondowe).
- s' arester dins çou k' on fwait po djåzer di tot et d' rén.
- ele copene voltî avou les vijhenes.
Parintaedje
candjîSinonimeye
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :