clapoter
clapoter | tchapoter |
Etimolodjeye
candjîMot-brut « clap » avou l’ dobe cawete « -oter » des viebes.
Viebe
candjîDjin et tins | Codjowa |
---|---|
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) | clapote |
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) | clapotez |
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) | clapotans |
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) | clapotnut |
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) | clapotrè |
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) | clapotéve |
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) | clapote |
pårt. erirece (dj’ a, vos av) | clapoté |
Ôtes codjowaedjes | sipepieus tåvlea |
clapoter (v. sins coplemint)
- vini bate ene rotche, on meur evnd, tot fjhant on ptit brut, tot cåzant d' l' aiwe ou d' èn ôte likide.
- Il ere dedja on moumint k’ i shuvént l’ bî, et i lzî shonnéve ki l’ aiwe clapotéve drole, et i s’ dimandént bén cwè. Onk di zels, k’ esteut pus curieus, dit insi: «Fåreut cwanlminme sawè çou ki clapote insi» — Gaston Lucy (fråze rifondowe).
Ratournaedjes
candjîLoukîz a : tchapoter