boude
Etimolodjeye
candjîBodje nén bén cnoxhou, mins do minme sourdant et do minme sinse ki l' occitan « borda » (minte), k' a dné après l' francès « bourde » (biestreye).
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes :
- prononçaedje zero-cnoxheu : /buːt/ (minme prononçaedje pattavå)
- Ricepeures : nén rcepåve
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
boude | boudes |
boude femrin
- sacwè ki n' est nén l' veur k' on dit po tromper les djins.
- Todi e-st i k’ ces boudes cial leyèt pus di rmoird ki les ôtes. — Arthur Xhignesse, « Bwègnes mèssèdjes & pititès gotes » (1905), p.12 (fråze rifondowe).
- Di totes manires, les djonnes d' ouy ni creyèt pus k' leus boudes — Paul-Henri Thomsin (fråze rifondowe).
- fåsse sacwè contêye po fé rire.
- Les boudes k' il aboutèt siervèt a semer l' djoye — Marcel David (fråze rifondowe).
Ratourneures
candjî- s' il åreut morou di s' prumire boude, gn a lontins k' i sereut rovyî: dijhêye po on grand minteu.
Parintaedje
candjîSinonimeye
candjîkénte, couyonåde; Loukîz a : « minte »
Pwaire minimom
candjîSipårdaedje do mot
candjîOrtografeyes
candjîRatournaedjes
candjîEtimolodjeye
candjîDo viebe «bouder»
Codjowa
candjîboude