Etimolodjeye

candjî

S’ i gn åreut ene sakî ki sepreut cwè åd fwait di l’ etimolodjeye di « boigne », el pout stitchî vaici.

Prononçaedje

candjî

Addjectif

candjî
singulî pluriyal
omrin boigne boignes
femrin padrî boigne boignes
femrin padvant boigne boignès

boigne omrin et femrin

  1. k’ a pierdou èn ouy.
  2. (pa stindaedje do sinse) k’ a n’ drole d’ aleure, tot djåzant d’ ene sacwè.
    • Ene boigne måjhone. Motî d’ Cînè (fråze rifondowe).
    • On s’ kissèche co portant ; çou qui fai nosse grand mâ,
      C’è d’tote sôrt di boigne saint qu’on tribole è l’ poroche :
      Onque ni ratind nin l’aute, on s’ riwène à fièstî ;
      Antoine Kirsch, Li sa'vtî èt l' banquî, 1889.
  3. (imådjreçmint) ki n’ a pont sinse, ådfwait d’ ene sacwè ki s’ dit.

Ratourneures

candjî
  1. ostant esse boigne k’ aveule
  2. tos boignes contes : çoula n' a ni rime ni rame.
  3. tchaire d' on boigne so èn aveule

Parintaedje

candjî

(minme sourdant etimolodjike)

Mots d’ aplacaedje

candjî

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

candjî
boigne

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
boigne boignes

boigne omrin et femrin

  1. onk (ene) k’ a pierdou èn ouy.