sins
Etimolodjeye 1
candjîTayon-bodje latén « sine » (minme sinse), avou assaetchance di l’ orthografeye do francès « sans » (radjoutaedje d’ on S k’ on n’ ôt nén).
Divancete
candjîsins (nén candjåve)
- mostere ki çou ki shût manke.
- Vos froz bén sins mi, don, les omes.
- noyaedje di tot ou e.
- avou on viebe.
- avou on pårticipe prezintrece.
- Li progrès ni poite nén berike,
C’ est sins ramtant,
K’ i dismoût, k’ i rabate les erlikes
Ki nos rgretans. — Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.160, “Li Vîx Molin” (fråze rifondowe).
Ratourneures
candjî- sins pont di / sins nou
- sins rujhes, sins må sins rujhe
- sins må sins malice
- sins rindaedje, pont d’ pardonaedje
- sins feu ni leu
Contråve
candjîOmofoneye
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
Ratournaedjes
candjîmostere ki çou ki shût manke
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
sins |
sins omrin
- botaye djusse vudeye.
- Tinoz l’ dierin vere ; et vola co on sins.
Ratournaedjes
candjîEtimolodjeye 2
candjîSvierba do viebe « sinti » avou l’ cawete di codjowaedje « -s »
Codjowa
candjîsins
- indicatif prezintrece, deujhinme djin do singulî, fôme camaerådrece, do viebe « sinti »
- Ti sins çou ki dj’ sin ?