ripoizer

Walon (Rifondou)

**Alofômes di r(i)-**
avou ene sipotchåve voyale	avou ene divanceye voyale	sipotcheye cogne
ripoizer	erpoizer	rpoizer

Do viebe « poizer » avou l’ betchete « ri- » des viebes.

AFE :
- diferins prononçaedjes : /ʀi.pwa.ze/ /ʀi.pwɛ.ze/ /ʀi.pwa.zɛ/ /ʀy.pwɛ.ze/ /ʀy.pwa.ze/ /ʀɛ.pwa.zɛ/ /ʀy.pɔ̃.ze/ /ʀœ.pɔ̃.ze/ /ʀɛ.pɔ̃.ze/ /ʀi.pɔ̃.ze/ /ʀɛ.poː.ze/ /ʀɛ.puː.ze/ (betchfessî oi), (36 prononçaedjes).
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ʀi.pwa.ze/
Ricepeures : ri·poi·zer

Djin et tins	Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’)	r(i)poize
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs)	r(i)poizez
Cåzants Ind. pr. (nos, ns)	r(i)poizans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle)	r(i)poiznut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’)	r(i)poizrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’)	r(i)poizéve
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’)	r(i)poize
pårt. erirece (dj’ a, vos av)	r(i)poizé
Ôtes codjowaedjes	sipepieus tåvlea

ripoizer

(v. sins coplemint) esse coûtchî (e-n ene metowe plaece).
- L' efant rpoize påjhûlmint; on-z a fwait l' vude åtoû, Et minme baxhî li stôre, dabôrd ki l' solo djinne — Gilbert Leponce), divins «Anouwaire do Cavo lidjwès», 59, 1939, p. 32) (fråze rifondowe).
(v. sins coplemint) esse eteré (e-n ene metowe plaece), tot djåzant d' on moirt.
- Et cwand l' viye croe ki tome e-n ene blesse
  Årè tot fini do toumer,
  I n' dmeurrè pus rén d' çou k' dj' inme,
  Ki m' rapinsreut çou k' dj' a-st inmé.
  Et la, dji rpoizrè mi-minme. — Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), "Li Tossaint", p.39 (fråze rifondowe).
(v. sins coplemint) leyî prinde li gosse des sminces, po del bire, do té.
- Après, leyîz rpoizer vint-cwate eures.
(viebe å coplemint) discrandi.
- C' est l' dirî ki rpoize les djambes.
(viebe å coplemint) mete al tere (ene sacwè l' on tént dins ses mwins) (betchete ri- nén radjoutante)
- Å boird di l’ aiwe, i n’ prinda nén asteme a l’ enocin agayon metou la et, come a l’ abitude, divant di s’ dissoeler, i disfijha s’ diyamant po l’ ripoizer so l’ pire do batch — Jean-Claude Somja (fråze rifondowe).
(viebe å prono) : Loukîz a : « si ripoizer ».