poûssire

Walon (Rifondou) candjî

Tayon-bodje latén « pulvis » (minme sinse), avou l’ cawete « -ire ».

AFE :
- diferins prononçaedjes : /puː.ˈsiːʀ/ /puː.ˈsɛːʀ/ /puː.ˈʃɛːʀ/ /puː.ˈsøːʀ/ /poː.ˈsiːʀ/ /puː.ˈsiː/ /puː.ˈsi/, miersipepieuzmint e l’ notule ALW 1.79.
- prononçaedje zero-cnoxheu : /puː.ˈsiːʀ/
Ricepeures : poûs·sire

singulî	pluriyal
poûssire	poûssires

poûssire femrin

tot ptit boket di solide, ki vole e l' air, pu s' rashir so les meubes et les ahesses.
- (Tot est prôpe) A pårt, ossu, l' poûssire ki doime påjhirmint — Lucien Somme, L’èfant d’on-ôte, p. 82 (fråze rifondowe).
solide molou, broyî trop fén.
- Vosse molaedje est trop fén; on piede bråmint del dinrêye a poûssire.
brouyård (totes ptitès fenès gotes).
- Ene triclêye di coirbås k' volèt å raeze des fiesses Ramoenne a rispeus côps di ses toctants penas Ene poûssire di crouwesse colêye a les copetes. — Luc Declercq (fråze rifondowe).

li poûssire a volé (gn a yeu ene astrapåde)
- Mins Pire a ralé å cåbaret; mins si grosse feme l' a vnou rescontrer; et ç' côp ci, l' poûssire a volé (arimé ritrové mon les Walons del Wisconsene).

Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

poûssire