lourd
Etimolodjeye
candjîTayon-bodje latén « lŭrĭdus » (« luridus ») (påle djaene, bladjot); mot cité dins l’ FEW 5 466a.
Prononçaedje
candjî- AFE :
- prononçaedje zero-cnoxheu : /luːʀ/ (minme prononçaedje pattavå)
- Ricepeures : nén rcepåve
Addjectif
candjîsingulî | pluriyal | |
---|---|---|
omrin | lourd | lourds |
femrin padrî | loude | loudes |
femrin padvant | loude | loudès |
lourd omrin (come addjecif djondrece, todi metou padvant l’ no)
- biesse, nén sûti, sûteye po on sô.
- Hey ! Ki les scrijheus sont lourds ! Vo-m’-la a m’ dierinne pådje et dj’ m’ aporçû aprume ki dj’ a dit on pô tocosté li contråve di çou k’ dji pinséve. — Arthur Xhignesse, « Bwègnes mèssèdjes & pititès gotes » (1905), p.15 (fråze rifondowe).
- M’ faleut i esse loude po m’ fiyî a lu ! — José Schoovaerts (fråze rifondowe).
Ratourneures
candjîParintaedje
candjîFås amisse
candjî- "lourd" e francès est purade eployî dins l' sinse di "pezant".
Ortografeyes
candjî- F. lourdaud, balourd, stupide.
Prononçaedje
candjîAFE : /luʁ/
Addjectif
candjîsingulî | pluriyal | |
---|---|---|
omrin | lourd | lourds |
femrin | lourde | lourdes |
lourd omrin