Etimolodjeye

candjî

Tayon-bodje latén « lŭrĭdus » ‎(« luridus ») (påle djaene, bladjot); mot cité dins l’ FEW 5 466a.

Prononçaedje

candjî

Addjectif

candjî
singulî pluriyal
omrin lourd lourds
femrin padrî loude loudes
femrin padvant loude loudès

lourd omrin (come addjecif djondrece, todi metou padvant l’  no)

  1. biesse, nén sûti, sûteye po on .
    • Hey ! Ki les scrijheus sont lourds ! Vo-m’-la a m’ dierinne pådje et dj’ m’ aporçû aprume ki dj’ a dit on pô tocosté li contråve di çou k’ dji pinséve. Arthur Xhignesse, « Bwègnes mèssèdjes & pititès gotes » (1905), p.15 (fråze rifondowe).
    • M’ faleut i esse loude po m’ fiyî a lu ! José Schoovaerts (fråze rifondowe).

Ratourneures

candjî
  1. lourd tchén

Parintaedje

candjî

Fås amisse

candjî
  • "lourd" e francès est purade eployî dins l' sinse di "pezant".

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
  1. F. lourdaud, balourd, stupide.

Prononçaedje

candjî

AFE : /luʁ/

Addjectif

candjî
singulî pluriyal
omrin lourd lourds
femrin lourde lourdes

lourd omrin

  1. pezant