fårder
Etimolodjeye
candjîBodje « fård », avou l’ dobe cawete « -er » des viebes
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /fɔːʀ.ˈde/ /foːʀ.ˈde/ /fɑːʀ.ˈde/ /fɒːʀ.ˈde/ (betchfessî å)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /fɔːʀ.ˈde/
- Ricepeures : får·der
Viebe
candjîDjin et tins | Codjowa |
---|---|
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) | fårdêye |
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) | fårdez |
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) | fårdans |
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) | fårdêynut |
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) | fårdêyrè |
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) | fårdéve |
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) | fårdêye |
pårt. erirece (dj’ a, vos av) | fårdé |
Ôtes codjowaedjes | come tchicter |
fårder
- (viebe å coplemint) mete do fård.
- Et l’ coixhante bijhe, ki nos clawe e coulêye,
N’ elzî fwait rén, rén d’ ôte ki do fårder
Leus grosses tchifes. — Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), «Loukîz d’vant vos», p.116 (fråze rifondowe).
- Et l’ coixhante bijhe, ki nos clawe e coulêye,
- (viebe å prono) mete do fård so s' vizaedje.
- Ele si fårdêye. — Motî Haust (fråze rifondowe).
Ratourneures
candjî- cir moutoné, feme fårdêye, ni sont måy di longue durêye
Parintaedje
candjîMots vijhéns
candjîmete do fård so ene sacwè, ene sakî
mete do fård so s' vizaedje