disvindjî

Walon (Rifondou)

Do viebe « vindjî », avou l’ betchete « dis- » des viebes.

AFE :
- diferins prononçaedjes : /dɪ.vɛ̃ː.ˈd͡ʒiː/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /dis.vɛ̃ː.ˈd͡ʒiː/
Ricepeures : dis·vin·djî

Djin et tins	Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’)	disvindje
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs)	disvindjîz
Cåzants Ind. pr. (nos, ns)	disvindjans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle)	disvindjnut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’)	disvindjrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’)	disvindjive
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’)	disvindje
pårt. erirece (dj’ a, vos av)	disvindjî
Ôtes codjowaedjes	come waitî

(mot d’ djeu) fé ene wadjeure a èn ôte djouweu.
- Ti oizes mi disvindjî ? — Motî Haust (fråze rifondowe).
- Come s’ i volént fé ene målignance
  Et disvindjî les bråvès djins,
  Les danseus tarlatèt so l’ air d’ ene tchansonete ; — Jules Claskin, « Airs di flûte et autres poèmes wallons », édition critique de Maurice Piron, 1956, « Li maisse dèl djowe », 1924, p.52-53 (fråze rifondowe).

Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

disvindjî