Etimolodjeye

candjî

Shûte des mots : « houkî » + « foû ».

Vierbire

candjî

houkî foû (v. å spitron)

  1. (viebe å coplemint) ahoukî ene sakî po l' atouwer, si bate avou leye.
    Ene fråze d’ egzimpe est co a radjouter.
  2. (viebe å coplemint) priyî d' moussî foû.
    • A ! Cwand on voet l’ tere ki rflorixh,
      Ki l’ bea solo houke tot l’ monde foû,
      Diveur dimani tot on djoû,
      E vî rivadje ki vs rafroedixh. Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.156, “Vîx Rivage” (fråze rifondowe).
    • Li cloke ki sone a foice houke foû tot l' vijhnaedje. Louis Lagauche, "L' inmant", (1947), Li ponne dè gård di bwès, p. 148 (fråze rifondowe).
  3. (viebe å prono) discandjî des atouwaedjes po taener l' ôte.
    • Divins les rouwales,
      I veyèt si sovint s’ måvler,
      Si houkî foû, braire, s’ ateler,
      K’ al longue i divnèt pés k’ des diåles. Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.79, “Li p’tit Pît’lé” (fråze rifondowe).

Sinonimeye

candjî
ahoukî ene sakî po l' atouwer, si bate avou leye

Sipårdaedje do mot

candjî

w. do Levant

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
  • houkî foû : E1

Ratournaedjes

candjî
houkî ene sakî po l' atouwer, si bate avou leye
priyî d' moussî foû
  •   Francès : prier de sortir (nén ratournåve direk e francès)
discandjî des atouwaedjes po taener l' ôte