disrindjî
Etimolodjeye
candjîDo viebe «rindjî», avou l’ betchete « dis- » des viebes avou l’ betchete « dis- » di disfijhaedje des viebes ey avou l’ cawete di codjowaedje « -î » des viebes (sorwalonde avou -IN- pol calcaedje do francès -AN-).
Prononçaedje
candjî- AFE :
- prononçaedje zero-cnoxheu : /dis.ʀɛ̃.d͡ʒiː/
- Ricepeures : dis·rin·djî
Viebe
candjîDjin et tins | Codjowa |
---|---|
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) | disrindje |
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) | disrindjîz |
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) | disrindjans |
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) | disrindjnut |
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) | disrindjrè |
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) | disrindjive |
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) | disrindje |
pårt. erirece (dj’ a, vos av) | disrindjî |
Ôtes codjowaedjes | come waitî |
disrindjî (viebe å coplemint)
Cisse pådje u ci hagnon ci est co a scrire, u a mete d’ adrame. Si vos avoz des cnoxhances so l’ sudjet, vos l’ ploz fé vos-minme.
I.
- disfé l’ ôre (d’ ene sacwè).
- F. "déranger, déplacer".
- dizôrner (ene djin).
- Lu, c' est onk ki vude del veye: i les vént djinner, disrindjî leu royete — Émile Lempereur (fråze rifondowe).
- On cok ki tchante å matén, ça disrindje tos ces må-mi-rvént la — Chantal Denis (fråze rifondowe).
- F. "déranger, gêner, importuner, troubler".
II. si disrindjî [v.pr.]
- fé ene foice, candjî si abitude.
- Dji m’ a disrindjî e plinne nute po rén.
- må si cdure.
- Nicolas-Joseph Grisar esteut professeur esteut professeur e Rweyål Coledje di Nameur ; mins i s’ disrindje ; ça fwait k’ on l’ evoye a Hal po l’ puni — Bernard Louis (fråze rifondowe).
- F. "se méconduire".
- (pus stroetmint) aler coûtchî avou èn ome, ene feme k' on n' pout nén.
- La vint ans, gn aveut ddja des curés ki s' disrindjént.
- F. commettre l'adultère .